بررسی پتانسیل خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف گوجه فرنگی در خاک تیمار شده با زغال زیستی باگاس نیشکر و ورمی کمپوست زباله شهری

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت استفاده از سبزیجات سالم، کنترل غلظت عناصر سنگین جهت حفظ سلامتی مصرف کننده حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی اثر زغال زیستی باگاس نیشکر و ورمی کمپوست زباله شهری بر تغییر ضریب خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف گوجه فرنگی  انجام گرفت. مواد و روش‌: تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد 0، 5 و 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست زباله شهری غنی‌شده با 0 و 5 درصد وزنی زغال زیستی باگاس نیشکر در خاکی با مقادیر 0، 10، 20 و30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم و گیاه مورد نظر گوجه فرنگی بوده است. غلظت کادمیوم میوه گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه‌گیری شد. ضریب خطرپذیری به بیماری­های غیر سرطانی با استفاده از فرمول­ ارایه شده توسط سازمان محیط زیست آمریکا  محاسبه شد. یافته‌ها: کاربرد 10 تن در هکتار  ورمی‌کمپوست زباله شهری در خاک آلوده به 30 میلی گرم کادمیوم  در کیلوگرم خاک باعث کاهش 25 درصدی در مقدار کادمیوم میوه گوجه فرنگی شد، این در حالی است که میزان جذب روزانه کادمیوم حاصل از مصرف گوجه فرنگی و پتانسیل خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی نیز به ترتیب 27 و 22 درصد کاهش یافت. نتیجه‌گیری : نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کاربرد ورمی‌کمپوست زباله شهری لنجان و زغال زیستی باگاس نیشکر توانسته است با کاهش غلظت کادمیوم میوه گوجه فرنگی باعث کاهش میزان جذب روزانه کادمیوم از طریق مصرف گوجه فرنگی شود که این می‌تواند نکته مثبتی در کاهش خطرپذیری کادمیوم به بیماریهای غیر سرطانی همزمان با مصرف گوجه فرنگی شود.